Als kind ben ik opgegroeid in Ghana, een bewogen jeugd. Mijn moeder besloot toen ik 2 was om weg te gaan bij mijn vader, mijn broertje was toen nog een baby. Met ons drietjes zijn we naar Ghana gevlucht, twee jaar lang hebben we op straat gezworven, zonder thuis, zonder eten. En als mijn moeder dan een keer geld had gekregen, kocht ze geen eten voor ons maar tandenborstels en tandpasta. Want er komt een dag dat we naar Europa gaan en dan moet je een mooi gebit hebben.
Eindelijk kreeg mijn moeder een baan in een privé hospitaal en hadden we een dak boven ons hoofd, een thuis. Dit duurde niet lang, want toen kreeg mijn moeder
de kans om naar Nederland te gaan voor een betere toekomst. Mijn broertje en ik konden niet mee. Ze zou 2 maanden wegblijven. Ik was 7 en zei tegen mijn moeder dat ze gewoon moest gaan. Ik zou wel voor mijn broertje zorgen. Die twee maan- den werden twee jaar.
In die twee jaar is er veel gebeurd, ben ik verkracht, gevlucht naar mijn tante en stond ik op standje overleven. Mijn eigenwaarde was weggenomen. Eindelijk mochten mijn broertje en ik ook naar Nederland komen, nooit meer wilde ik terug naar deze plek. De plek die me zoveel pijn had bezorgd. Weet je wat ik het ergste vond, niet zozeer het misbruik of het overleven zonder mijn moeder, maar het gevoel dat ik kansarm was. Geen basis had.
Op mijn 35ste ben ik teruggegaan naar Ghana met een missie, ik wilde een school opbouwen zodat geen enkel kind zich kansarm hoeft te voelen. We gingen met een groep mensen die deze missie ook voelde het vliegtuig in. Ook mijn vriend ging mee. Het was een reis die ik niet snel meer vergeet. Na dit tripje kwam ik erachter dat ik een heel mooi cadeau uit Ghana had meegnomen. Ik was daar zwanger ge- worden van mijn prachtige dochter Nova. Echt een cadeautje na mijn eerdere drie kinderen.
Sinds 2022 is de eerste school in Ghana operationeel. Twee weken geleden liep ik door mijn school en zag ik de stralende kinderen. Mijn hart stroomt over van dank- baarheid en trots. Nu is het mijn droom om nog 16 scholen op te bouwen.
Door mijn jeugd had ik ook zeker een andere afslag kunnen nemen, had ik in de slachtofferrol kunnen kruipen. Verbitterd kunnen raken. Gelukkig heb ik daar nooit voor gekozen en is mijn drive om anderen te helpen groter geweest. Tja dat betekent ook dat ik niet altijd voor mezelf heb gekozen, tot nu. Mezelf op de eerste plaats zetten is niet egoïstisch, het zorgt ervoor dat anderen om me heen daar ook profijt van hebben. Het maakt niet alleen mij sterker, ook mijn omgeving. Je kunt pas liefde geven als je genoeg liefde voor jezelf voelt.
Haar hele verhaal kun je ook beluisteren in onze podcast.
Is een fotoshoot beleving iets voor jou?
Klinkt dit verhaal als muziek in de horen en wil jij nu ook meer weten over de opties die we aanbieden voor een fotoshoot ervaring bij Atelier Kristel van Herpt? Neem dan gerust eens contact met ons op om de mogelijkheden te bespreken.
We werken niet met een vaste investering maar dat is helemaal aan jou. Ook laten we het helemaal los wat voor shoot je wil komen doen. Is het een Boudoir fotoshoot, een Branding shoot of een 40+ portret shoot? Ik hoor graag van je! Voor meer inspiratie kun je eens kijken op Instagram, Facebook, Pinterest, LinkedIn, YouTube of Spotify.