Laatst ontving ik een berichtje via instagram van Maud : ‘Oeh een foto voor Valentijnsdag, dat zou super vet zijn.’ Dit betekende haar vijfde shoot in 2,5 jaar tijd.
De eerste keer dat Maud tegenover me zat tijdens het bespreken van haar allereerste shoot, was ze onzichtbaar. Te lang had ze zich aangepast aan alles en iedereen. De connectie met zichzelf was ze kwijt (of misschien had ze die nog nooit gevoeld). Het werd tijd om haar zelf aan te kijken en te zien wie ze nu eigenlijk is.
Stukje bij beetje zag ik haar ontdooien en accepteren. Hoe (onrealistisch) kritisch ze toen nog op zichzelf was. Na het zien van de foto’s is er een knop bij haar omgegaan. Ik zag haar van pop naar vlinder gaan binnen die eerste shoot. Daarna kwam ze nog voor een tweede, derde, vierde en laatst voor haar vijfde shoot. Elke shoot bracht haar een stukje dichter bij haarzelf.
De studio voelt als thuiskomen, hier voelt ze zich gehoord en gezien. De vijfde shoot was er eentje waarbij ze zich volledig bloot gaf. Ondanks haar ervaring, was deze shoot toch weer anders dan die andere. Volledig bloot betekent dat je je nergens achter kunt verschuilen. Waar ik nog het meest trots op ben is dat Maud nu met veel meer liefde naar zichzelf kan kijken, dat is zo veranderd ten opzichte van de eerste shoot.
Zo dankbaar voor deze ontzettend mooie en zelfverzekerde vrouw, die ik heb zien groeien en open bloeien tot wie ze nu is.
X
ps. Ik zou het filmpje hierboven zeker even kijken.